بیماری لوپوس می تواند بیشتر قسمت های مختلف بدن را تحت تاثیر قرار دهد و هنگامی که این بیماری بر روی اندام های داخلی مانند قلب، ریه ها، مغز یا کلیه ها تاثیر می گذارد، می تواند بسیار جدی تر هم باشد.
کم کردن آسیب به اندام ها و مفاصل یا پیشگیری از این صدمات؛
اگرچه داروها در کنترل لوپوس بسیار مهم هستند، اما کارهای زیادی وجود دارند که برای مدیریت علائم این بیماری می توانید انجام دهید.
بدتر شدن و حساس شدن ضایعات پوستی با در معرض آفتاب قرار گرفتن
کم کاری تیروئید یکی از شایع ترین علائمی است که می‌توان به بیماری لوپوس نسبت داد. جالب است بدانید که لوپوس و کم کاری تیروئید یک علت ایمونولوژیک دارند.
این اتفاق باعث بروز التهاب می‌شود. التهاب ناشی از بیماری لوپوس می‌تواند بر بسیاری از بخش‌های بدن مانند مفاصل، پوست، کلیه‌ها، سلول‌های خونی، مغز، قلب و ریه تأثیر بگذارد.
کاهش تعداد گلبول‌های سفید یا پلاکت خون نیز در لوپوس نیز رخ می‌دهد که نباید نادیده گرفته شود.
عوارض جانبی ریتوکسیماب شامل واکنش آلرژیک به انفوزیون داخل وریدی و عفونت است.
البته باید توجه داشته باشید که خطر عوارض جانبی با دوزهای بالاتر و درمان طولانی مدت افزایش می‌یابد.
تورم، التهاب و سایر آسیب‌هایی که در اثر لوپوس بر مغز وارد می‌شود، باعث بروز مشکلاتی می‌شود که تشنج یکی از آنهاست.
در دهان افراد مبتلا به بیماری لوپوس زخم‌های قرمز رنگی مشاهده می‌شوند که با هاله ای سفید و خطوط تابشی سفید احاطه شده اند.
بررسی ادرار فرد ممکن است افزایش سطح پروتئین یا گلبول های قرمز خون را در ادرار نشان دهد که اگر لوپوس کلیه های در مورد بیماری لوپوس فرد را تحت تأثیر قرار داده باشد ممکن است رخ دهد.
ایجاد بثورات و ضایعات پوستی، شایع‌ترین شکل آن ضایعات پروانه‌ای شکل روی صورت در گونه‌ها و بینی است.
شواهد محدودی درباره تاثیر رژیم غذایی در کنترل بیماری لوپوس وجود دارد، با این حال برخی شواهدی هستند که داشتن یک رژیم غذایی حاوی مقادیر کمی چربی اشباع شده و مقادیر بالایی روغن چرب امگا ۳ که در ماهی روغنی وجود دارد، ممکن است مفید باشد.